C. K. Norwid urodził się we wsi Laskowo-Głuchy pod Radzyminem 24 IX  1821r., w rodzinie szlacheckiej. Zajmuje doniosłe miejsce pośród najwybitniejszych polskich prozaików i poetów. Zasłynął nie tylko ze swej dramaturgii, ale z prac graficznych, malarskich, a także wniosków, które osiągnęły wyżyny filozoficzne. Na dorobek artysty składa się bardzo wiele wierszy. Do najsłynniejszych należą np.  „Bema pamięci żałobny rapsod”, „Coś ty Atenom zrobił Sokratesie” , „Do obywatela Johna Browna”, „W Weronie” , „Moja ojczyzna”, „Klaskaniem mając obrzękłe prawice” czy „Fortepian Szopena” . Do najbardziej dojrzałych, często popartych pracami malarskimi, zalicza się „Jutrznię”, obrazującą myśl literacką twórcy. Pierwszy plan w twórczości Norwida stanowią dramaty ze wspaniale poprowadzonymi narracją i fabułą, co można  zaobserwować  np.  w utworach „Za kulisami”, „Kleopatra i Cezar”. W jego dorobku nie brak i wielkich poematów, np. „Promethidion”, „Assunta” (jedyny poemat miłosny). Przyglądając się twórczości Norwida, nie sposób pominąć „Czarnych kwiatów” – cyklu impresji łączących cechy eseju, pamiętnika i wspomnienia pośmiertnego oraz „Białych kwiatów”, które są teoretycznym uzasadnieniem techniki opowiadania przyjętej w „Czarnych kwiatach”. Zmarł w Paryżu 22/23 V 1883 r.

TROCHĘ  CIEKAWOSTEK  O  NORWIDZIE:                                                                                                                               

*Na chrzcie otrzymał imiona Cyprian Ksawery Gerard Walenty. Imię Kamil wybrał do bierzmowania, na pamiątkę nieszczęśliwej miłości.                                                                           

*Był samoukiem. Pobierał nauki nieregularnie, a do tego zarzucił szkołę, bo nie przedstawiała dla niego często wartości, których poszukiwał od najmłodszych lat. Będąc uczniem klasy piątej, porzucił warszawskie gimnazjum i wstąpił do prywatnej szkoły dla artystów malarzy.                                              

*Za życia był niedoceniany, wręcz zapomniany. Podobnie było z jego twórczością – nieopublikowaną za jego życia. Został ponownie odkryty w okresie Młodej Polski.                 

*Postacią, pod której największym wrażeniem pozostawał, był Krzysztof Kolumb. Między sobą a Kolumbem dostrzegał podobieństwo – zwłaszcza niedocenienie przez społeczeństwo.     

*Maria Kalergis, gwiazda europejskich salonów, w której był tak bardzo zakochany, okazała się kobietą wyrachowaną, dwulicową i niestałą, odrzuciła uczucia młodego poety.                            

* W wieku 31 lat oświadczył się Marii Trębickiej, przyjaciółce Marii Kalergis i … dostał kosza.                                                                                                                                                

*Pozbawiony środków do życia, chory, coraz bardziej samotny, mając 56 lat został pensjonariuszem Domu Św. Kazimierza (przytułek na przedmieściach Paryża).                              

*Umarł we śnie. Spoczął we wspólnej mogile. Dziś miejsce grobu nie jest znane.[przede wszystkim za: Tomkowski Jan [pomysł, tekst, układ]. Literatura polska. Wwa: Państ. Inst. Wydaw. , 1993]

Na wystawce  książek przygotowanej przez szkolnego bibliotekarza czytelnicy znajdą  następujące pozycje autorstwa C. K. Norwida : „Białe kwiaty”, „Czarne kwiaty. Białe kwiaty”, „Liryki”, „Poezje”, „Wiersze. Fragmenty. Aforyzmy”, „Wiersze polskie”, „Wiersze wybrane”. Dla chcących poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą postaci poety oraz jego utworów bibliotekarz poleca m.in. „Gwiażdzisty diament” M. Jastruna, „Cypriana Norwida  kształt prawdy i miłości: analizy i interpretacje” pracę zbiorową pod red. S. Makowskiego, „Mit Pigmaliona: rzecz o Norwidzie” M. Piechala. [A. T.]