W piątek , 22 I , grupa uczniów z klas pierwszych , drugich i trzecich pod opieką nauczycielek Wandy Sawko i Anny Traczyk udała się do Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie na spektakl będący teatralną adaptacją reportażu „ Wojna nie ma w sobie nic z kobiety ” Swietłany Aleksiejewicz , białoruskiej dziennikarki i pisarki , laureatki literackiej Nagrody Nobla 2015 . W jaki sposób BTD w programie zachęca do obejrzenia spektaklu w reżyserii Pawła Palcata ? … Trzy kobiety po latach milczenia decydują się mówić o wojnie , w której brały udział . Swojej wojnie – bez dat , faktów , polityki , wojnie pełnej emocji – niemęskiej .
Po poruszającym spektaklu młodzież miała możliwość obejrzeć teatr od kulis i zajrzeć np. do pomieszczenia inspicjenta , magazynów rekwizytów oraz kostiumów . Rolę przewodnika po teatrze wziął na siebie Rafał Wołczyński , pracownik BTD , specjalista ds. promocji i reklamy . Zdaniem młodzieży , spektakl wart był obejrzenia , a całodzienny wyjazd do Koszalina – udany .
*** Reportaż „ Wojna nie ma w sobie nic z kobiety ”został opublikowany w 1985 r . Składają się nań wywiady z kobietami , które brały udział w II wojnie światowej . Wyłania się z nich oblicze wojny inne aniżeli oficjalne i heroiczne . Na książkę złożyły się opowieści z czasów wojny zasłyszane od kobiet w wiosce , w której S . Aleksiejewicz dorastała . Praca nad nią , rozpoczęta w 1978 r . , trwała pięć lat . W tym czasie przeprowadziła szereg wywiadów z setkami kobiet , które były zaangażowane w działania wojenne jako sanitariuszki , pilotki , kierowcy , snajperki i partyzantki . Opowieści były tak brutalne , że proces ich przetwarzania wycieńczył autorkę do tego stopnia , iż podjęła decyzję nie pisać więcej o wojnie , od której z czasem odeszła . Reportaż został wydrukowany w ZSRR w 1985 r . Ukazał się w dwóch czasopismach i dwóch wydawnictwach książkowych . Osiągnął nakład 2 milionów egzemplarzy . Jego wersja sprzed 2004 r . była okrojona , pozbawiona pewnych fragmentów . S . Aleksiejewicz , reportażystka , mistrzyni tego gatunku , urodziła się w 1948 r . w Stanisławowie . Potem wraz z rodziną przeniosła się na Białoruś . Pracowała jako nauczycielka , dziennikarka i wychowawczyni w internacie . W swojej twórczości porusza tematy dotyczące historii Rosji , historii pomijanej i wypieranej : radzieckiej interwencji w Afganistanie , katastrofy w Czarnobylu , udziału kobiet w II wojnie światowej , codziennego życia po upadku komunizmu . Jest laureatką licznych nagród literackich . Jej reportaż „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety ” został uhonorowany dwukrotnie . W 2011 r . otrzymał Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus oraz Nagrodę im . Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki . W Polsce zostało wydanych kilka jej książek , m.in. „ Czasy secondhand . Koniec czerwonego człowieka ‘’(historia przemian społeczno – gospodarczych po upadku ZSRR) , „ Czarnobylska modlitwa ” (reportaż opisujący katastrofę atomową z perspektywy naocznych świadków) , „ Cynkowi chłopcy ” (opowieść o uczestnikach wojny w Afganistanie) , „ Wojna nie ma w sobie nic z kobiety ” . [A.T.]
